تحلیل تجربی پویایی مخارج عمومی در اقتصاد ایران در چارچوب مدل رأی‌دهنده میانه و با وجود توهم مالی

در این مقاله با استفاده از مدل استاندارد رأی‌دهنده میانه تغییرات مخارج بخش عمومی در اقتصاد ایران طی سال‌های (1390-1360) مورد بررسی و تحلیل تجربی قرار گرفته است. فرض می‌شود که رأی دهنده میانه توهم مالی دارد.، در این راستا برای تخمین مدل تحقیق و آزمون قضیه رأی‌دهنده میانه از روش‌های هم‌انباشتگی چند متغیره و مدل خودرگرسیون برداری با وقفه‌های گسترده (ARDL) برای آزمون قضیه رأی‌دهنده میانه استفاده شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل‌های تصریح‌شده نشان می‌دهند مخارج عمومی، درآمد بدون نفت، درآمد نفتی و سهم مالیات هم‌انباشته هستند و رابطه تعادلی بلندمدت بین آنها وجود دارد، همچنین افزایش سهم مالیات در درآمدهای دولت بر رشد مخارج عمومی در اقتصاد ایران اثر مثبت ندارد، زیرا بخش اعظمی از رشد مخارج عمومی از طریق درآمدهای نفتی توضیح داده می‌شود که این امر نشان‌دهنده توهم مالی مؤدیان مالیاتی رأی‌دهنده است. با توجه به یافته‌های تحقیق به‌منظور افزایش کارایی بخش عمومی لازم است وابستگی بودجه دولت به درآمدهای نفتی کاهش و سهم مالیات‌ها در درآمدهای دولت افزایش یابند.